In 1963 kwam Kees voor het eerst in aanraking met de A58. De zuidbaan was net uitgegraven. Door hevige regenval en daarna stevige vorst ontstond er een perfecte ijsbaan. Kees groeide vlakbij op en leerde schaatsen op de in aanbouw zijnde snelweg.

Toen Kees zo’n 20 jaar later aan zijn carrière bij Rijkswaterstaat begon, kwam hij de A58 waarop hij vroeger schaatste weer tegen. Hij kreeg zijn eerste klus in 1981: de onderdoorgang Erica bij Best kon de opwaartse druk van het grondwater niet weerstaan en moest worden voorzien van trekpalen. In 1989 werkte hij opnieuw aan de snelweg. Deze keer was hij de constructeur van de brug over de Mark, bij Breda.

Geboeid door het project InnovA58
Kees raakte in 2016 weer betrokken bij de A58. ‘Ik werkte voor de afdeling Bruggen en Viaducten van team Grote Projecten en Onderhoud van Rijkswaterstaat’, vertelt Kees. ‘Er gaan verschillende bruggen en viaducten over het traject van het project InnovA58, dus een interessante klus voor mij. Zeker omdat ik met dit soort werk – en dit traject – al veel ervaring heb. Ik belde met een collega en dat gesprek resulteerde in een nieuwe rol voor mij. Ik werd technisch manager binnen het project.’

Door de stikstofproblematiek en het vinden van passende maatregelen daarvoor, vraagt de voorbereiding van de wegverbreding meer tijd dan voorzien. Tegelijkertijd gaat de voorbereiding en realisatie van de innovatiestrook langs de A58 bij verzorgingsplaat Kloosters in volle vaart  door. Kees: ‘De minister vroeg ons bepaalde projecten te versnellen, zodat de bouw niet helemaal stil zou komen te liggen. Daarom starten we in 2021 met de realisatie van de innovatiestroken bij verzorgingsplaats Kloosters.’

Duurzame wegverharding en slimme verlichting
Welke innovaties Kees hoopt te zien? ‘Daarvoor zijn we mede afhankelijk van marktpartijen. Het hangt ervan af welke materialen we kunnen gebruiken. Ik denk dan in eerste instantie aan nieuwe, duurzamere soorten wegverharding. Maar ook een nieuwe manier van aanbrengen, met minder CO2 uitstoot. En ik hoop ook dat we kunnen gaan experimenteren met een ‘testbrug’, zodat we nieuwe materialen, voegovergangen en opleggingen kunnen testen.’

Volgens Kees zijn veel innovaties voor weggebruikers niet zo goed zichtbaar. ‘Kijk maar naar een Tesla. Van buiten is dat gewoon een auto, met 4 wielen en een stuur. Maar onder de motorkap is het iets heel anders dan de benzineauto waar ik als jongeman in reed. Zo werkt dat ook met de weginfrastructuur. Sommige verbeteringen zie je niet, maar ze zijn er wel. De wegen moeten met hun tijd mee, net als de gebruikers van die wegen. Het zit hem in de verfijning.

Oogje in het zeil houden
Aan al die innovaties gaat Kees waarschijnlijk niet meer meewerken. In 2022 gaat hij met pensioen. ‘Het is leuk dat mijn laatste project aan dezelfde weg is als mijn eerste project 40 jaar geleden. Ik ben er niet bij wanneer ze het project afronden. Maar ik woon in de buurt, op fietsafstand, dus ik kan gelukkig nog een oogje in het zeil houden.’